θΕΣ

Θες να’μαι καλά να μην πονάω
θες να ’σαι μακριά και να μοιράζεις στιγμές
που ’χα κρατήσει για να σ’έχω
θες να μη σου λέω πως σ’αγαπάω
Να ζω και να ξεχνάω το άρωμά σου
θες να μην υπάρχω στα όνειρά σου ποτέ
να μην ακούω της καρδιάς μου τη φωνή
να της κρατήσω μια γωνίτσα να κρυφτεί
να μην λυπάμαι που σε χάνω ξαφνικά
να μην φοβάμαι που η ανάγκη μας νικά
να μην αγγίξω την αλήθεια σου ξανά
να μην πονέσω με το τέλος με το τέλος που πονά

Θες να γίνω άλλος να μην είμαι πια εγώ
μέσα στο κόσμο αυτό που έφτιαξες να ζω
να’μαι καθρέφτης της δικής σου λογικής
που θα σε βλέπει και θα λέει ότι πεις
να ψάξω αλλού το άλλο μου μισό
αυτό που πάντα μ’άφηνε μισό
να’μαι καθρέφτης σε όλα αυτά που εσύ θα θες
μα αν το μπορώ ποτέ δεν ρώτησες

Θες ότι κακό να το περνάω
θες να προσποιούμαι πως γελάω
χωρίς να ’σαι κοντά μου να υπάρχω
θες δικαιολογίες πάντα να’χω
θες να μην λυπάμαι που σε χάνω ξαφνικά
να μην φοβάμαι που η ανάγκη μας νικά
να μην αγγίξω την αλήθεια σου ξανά
να μην πονέσω με το τέλος με το τέλος που πονά

Θες να γίνω άλλος να μην είμαι πια εγώ
μέσα στο κόσμο αυτό που έφτιαξες να ζω
να’μαι καθρέφτης της δικής σου λογικής
που θα σε βλέπει και θα λέει ότι πεις
να ψάξω αλλού το άλλο μου μισό
αυτό που πάντα μ’άφηνε μισό
να’μαι καθρέφτης σε όλα αυτά που εσύ θα θες
μα αν το μπορώ ποτέ δεν ρώτησες

Θες να ψάξω αλλού το άλλο μου μισό
αυτό που πάντα μ’άφηνε μισό
να’μαι καθρέφτης σε όλα αυτά που εσύ θα θες
μα αν το μπορώ ποτέ δεν ρώτησες

Θες να’μαι καλά να μην πονάω
θες να ’σαι μακριά και να μοιράζεις στιγμές
που ’χα κρατήσει για να σ’έχω
θες να μη σου λέω πως σ’αγαπάω θες

Δημήτρης Μητροπάνος - Θες

Η ψυχοθεραπεια μου

Ακομα υπαρχει το παραδοσιακο Υδραίικο σκαρι και με ξεκουραζει οταν βρισκομαι στο (mansion apanemi) που εχει γινει επειχειρηση και αποφέρει χρηματα. Φυσικά δεν προσφερει ακομη και ιατρικες υπηρεσίες αλλα το ψαχνο για συνεργασίες ...νεος ειμαι ακομη η γιαγια εζησε 103χρόνια η μάνα 96 χρόνια 
http://apanemi-hydra.gr και facebook : Apanemi Hydra

Η επιστολη του Αρπακτικού χωρις ηθος

Ασυναρτησίες χωρις ηθικούς φραχμούς μετά τον χωρισμό. Καμαρώστε την ετσι τα φσντάστηκε  !!!!

Το όνομά μου - Οδυσσέας Ιωάννου

 Και τώρα πρέπει να βρω δυο λόγια να σου πω.
Τις βρήκα έτοιμες τις λέξεις. Δεν έφτιαξα καμία μόνη μου. Αυτό είναι άδικο για σένα. Θέλω να βρω κάτι που να είναι μόνο για σένα. Να μην χωράνε μέσα τόσοι και τόσοι. Δεν ήσουνα σαν τόσους και τόσους.
Δεν θέλω να σε ντύσω με φορεμένα ρούχα. Φθαρμένους αγκώνες και γόνατα, θα΄ναι σαν να σε ντύνω με λυγίσματα, σαν να προδίδω πως εγώ τουλάχιστον σε είχα δει να κλαις. Γιατί να τους το πω; Θα καίγονται να μάθουν πως ήσουν ίδιος με κείνους, πως δεν ήσουν δα και κάτι διαφορετικό. Δεν θα τους αφήσω να σε θυμούνται στα μέτρα τους. Αν δεν πονάνε κάθε φορά, αν δεν τους σκοτώνει που δεν σε έζησαν, που δεν ήταν εκείνοι αυτό που ήμουν εγώ για σένα, που δεν θα γίνουν ποτέ αυτό που ήσουν εσύ για μένα, ας μην σε θυμούνται καθόλου.
Στον δρόμο, φεύγοντας, σταύρωσα με δύο παιδιά. Το ένα σου έμοιαζε, σε εκείνη την φωτογραφία με τους γονείς σου σε μία θάλασσα που δεν θυμόσουν. Και με ρώτησαν: “τι τον είχες;”
Ρώτησαν εμένα τι σε είχα!

Τους είπα πως ήσουν το όνομά μου.
Από δω και πέρα πια, μπορούν να με φωνάζουν όπως θέλουν.

Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης

Ερμηνεία: Νατάσσα Μποφίλιου

Δίσκος: Πρώτες Λέξεις

Το όνομά μου - Οδυσσέας Ιωάννου

 Και τώρα πρέπει να βρω δυο λόγια να σου πω.
Τις βρήκα έτοιμες τις λέξεις. Δεν έφτιαξα καμία μόνη μου. Αυτό είναι άδικο για σένα. Θέλω να βρω κάτι που να είναι μόνο για σένα. Να μην χωράνε μέσα τόσοι και τόσοι. Δεν ήσουνα σαν τόσους και τόσους.
Δεν θέλω να σε ντύσω με φορεμένα ρούχα. Φθαρμένους αγκώνες και γόνατα, θα΄ναι σαν να σε ντύνω με λυγίσματα, σαν να προδίδω πως εγώ τουλάχιστον σε είχα δει να κλαις. Γιατί να τους το πω; Θα καίγονται να μάθουν πως ήσουν ίδιος με κείνους, πως δεν ήσουν δα και κάτι διαφορετικό. Δεν θα τους αφήσω να σε θυμούνται στα μέτρα τους. Αν δεν πονάνε κάθε φορά, αν δεν τους σκοτώνει που δεν σε έζησαν, που δεν ήταν εκείνοι αυτό που ήμουν εγώ για σένα, που δεν θα γίνουν ποτέ αυτό που ήσουν εσύ για μένα, ας μην σε θυμούνται καθόλου.
Στον δρόμο, φεύγοντας, σταύρωσα με δύο παιδιά. Το ένα σου έμοιαζε, σε εκείνη την φωτογραφία με τους γονείς σου σε μία θάλασσα που δεν θυμόσουν. Και με ρώτησαν: “τι τον είχες;”
Ρώτησαν εμένα τι σε είχα!

Τους είπα πως ήσουν το όνομά μου.
Από δω και πέρα πια, μπορούν να με φωνάζουν όπως θέλουν.

Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης

Ερμηνεία: Νατάσσα Μποφίλιου

Δίσκος: Πρώτες Λέξεις

Στάχτη

Μουσική: Μίνως Μάτσας
Στίχοι: Ελένη Φωτάκη

μπουζούκι: Γιώργος Καραμφίλλης
πιάνο: Νίκος Παπαναστασίου
κοντραμπάσο: Διονύσης Μακρής

Είχα δάκρυα για σένα
με μαχαίρι ακονισμένα
και μονάκριβα
έβρεχα μ αυτά τους δρόμους
κι όλο σήκωνα τους ώμους
και σου τα 'κρυβα

Κι έλεγα πως δε σου πρέπω
κι απορούσες που τα βλέπω
όλα ρόδινα
και κοιμόσουν και ξυπνούσες
κι όλο κάτι καρτερούσες
που δε στο 'δινα

Κρύψου τώρα να σε ψάξω
πάνω στη ζωή να κλάψω
που αφήσαμε
κι αν σε βρω και μ έχεις άχτι
θα καώ θα γίνω στάχτη
κι έλα φύσα με

Τα νερά και τα ταξίδια
μακριά σου μοιάζαν ίδια
και μονότονα
κι όμως πάντα με ένα βλέμμα
σου φαρμάκωνα το αίμα
και σε σκότωνα

Είχες δάκρυα για μένα
και με κάψανε ένα ένα
κι όλα τα ΄νοιωσα
νάξερες ωραία που είσαι
είμαι αυτός που σ αγαπούσε
και μετάνιωσα