Το φετινό καλοκαίρι σου χάρισα στο νησί ένα καπέλο panama και σου είπα να το φοράς γιατί σου κάνει τύπο. Το έβαλες ένα βράδυ στο ΙΑΜΥ στην εκδήλωση του Θάνου του Μικρούτσικου, σε έβλεπα πως καμάρωνες που σε κοίταζαν με θαυμασμό οι κυρίες και ο Ναρκισσισμός σου ήταν στο ζενίθ της ικανοποίησης Πίστεψες πως ήσουν η πρώτη "κούκλα" της εκδήλωσης και μου είπες “σε ζηλεύουν όλοι που είμαι η γυναίκα σου”, υπονοώντας πως μου πέφτεις πολύ!, για να μου δείξεις πόσο ασήμαντος είμαι και πόσο σημαντική είσαι εσύ. Φυσικά εγώ πλέον σε είχα ξεπεράσει και αντί να σε θαυμάζω σε λυπόμουν, όπως και εκείνους που με ζήλευαν γιατί εάν γνώριζαν τον εσωτερικό ταραγμένο ψυχικό σου κόσμο θα με λειπόντουσαν με οίκτο και συμπάθεια. Δεν θέλησα να παραιτηθώ, και σου είπα πολλές φορές πως έχουμε διαζύγιο μήπως ενδιαφερθείς και πάρεις τηλέφωνο το δικηγόρο μας αλλά δεν το έκανες παρ΄όλο που μου είπες πως θέλεις το τηλέφωνο του. Δεν μπήκες καν στο κόπο να το ψάξεις και αυτό έτοιμο το ειθελες.Που να ψάχνεις τώρα για το τηλέφωνο, το "τύπο" τον έχω στο τσεπάκι μου σκέφτηκες, του μιλάω, τον βρίζω τον κτυπώ και αντί να με σπάσει στο ξύλο κάθεται "κότα". Έφερα στο μυαλό μου τις λέξεις του Peter Skretas στην Μύκονο τις πρώτες δέκα ημέρες της γνωριμίας μας, όταν του είπες “ Ο Γιάννης και εννοούσες εμένα, είναι αυτό που έψαχνα στην ζωή μου, το βρήκα και τώρα είμαι πολύ ευτυχισμένη…..” και σου απάντησε εκείνος με απορία “καλά ξέρεις; έμαθες επιτέλους τι γυρεύεις στην ζωή σου;”. Τον έβρισες θυμωμένα, αλλά εκείνος σε έγραψε κανονικά και ενώ έλεγες απαξιωτικά πως είναι κατσίκι, βλάχος αλλά έγινε στον Καναδά εκατομμυριούχος Εκείνος ξεβρακώθηκε κάνοντας γυμνός ηλιοθεραπεία, μπροστά μας και μπροστά στην πρώην ερωμένη του και φίλη σου Eva. Θυμήθηκα όταν στις πρώτες ημέρες γνωριμίας μας, ψωνίσαμε σε super market σου είπα “πάμε επάνω να πάρεις καμιά κιλότα και κανένα νυχτικό” σου είπα να διαλέξεις δύο τρία και έβαλες στο καλάθι πάνω από πέντε. Είπα μέσα μου και σε κοινά αγαπητό πρόσωπο, “η γυναίκα είναι αρπαγή και στερημένη θα της δείξω αγάπη και πιστεύω πως θα το εκτιμήσει”. Στην πορεία των χρόνων κατάλαβα πολλά για το χαρακτήρα σου, την οικογένεια σου και την νοοτροπία σας. Άφηνα συνειδητά να κερδίζεις συνεχώς έδαφος στην σχέση, όσο πιο πολλά έπαιρνες τόσο ποιο πολλά ζητούσες, πιστεύοντας πως θα κέρδιζες μάχη-μάχη τον πόλεμο με το αρσενικό που πάντα έτσι από βιώματα άγνωστα σε εμένα μισούσες και σου έβγαινε ένας περίεργος θυμός, που τώρα έγινε επιθετικότητα. Ο ειδικός γιατρός που με έστειλες με ενημέρωσε επιστημονικά για το είδος της ανίατης ασθένειας σου και μου έδωσε απαντήσεις στις απορίες μου। Αποφάσισα να πολεμήσω για να σώσω την σχέση και το γάμο μας, γεμίζοντας όμως συνεχώς ανασφάλεια, και πίκρα όλους αυτούς που ήθελαν να με βλέπουν ευτυχισμένο। Βλέποντας όλα όσα μου είπε ο ειδικός πως μέρα με την μέρα επαληθεύονταν με ακρίβεια όταν μου ζήτησες να χωρίσουμε εξηγώντας μου και τους λόγους που δεν μπορούμε να είμαστε μαζί είπα για μια ακόμη φορά να σου κάνω το χατήρι που στην ουσία βόλευε και εμένα. Σου έλεγα συχνά πως είμαι πολύ ψηλός και πως νοιώθω δίπλα σου Τρόντζος, βουνό, επιτυχημένος, ενώ εσύ έρπεις και δεν είσαι μπροστά μου τίποτε. Σου είπα να μην παντρευτούμε γιατί ταιριάζουμε μόνον 30% και μου έλεγες πως λέω βλακείες! Μετά από τον γάμο που με υποχρέωσες να γίνει λέγοντας μου πως σε κοροϊδεύω συνέχεια με τις συχνές αναβολές παντερυτήκαμε με δόξες και τιμές, σου είπα πως δεν θα φθάσεις ποτέ στην κορυφή γιατί ο στόχος που έβαλες βρίσκεται χαμηλότερα της κορυφής και ο τρόπος που μεταχειρίζεσαι ταπεινότερος του μεγαλείου ενός βουνού. Το μόνο βουνό που μπορείς ν΄ ανέβεις είναι ο Γολγοθάς της ματαιοδοξίας. Εγώ όμως θα σε θυμάμαι καθημερινά. Γιατί το μπόι μου είναι τέτοιο, ώστε να βλέπω κάθε μέρα, κάθε στιγμή, μόνο κορφές ψηλών βουνών.
Όταν σε γνώρισα ήμουν το 1 (ένα) και εσύ το 0 (μηδέν). Αντί να πάρεις και τα δύο μαζί και να τα κάνεις 10 (δέκα), τα έκανες 0,1 . Θέλησα να σε κάνω σολίστα σε κλασική Ορχήστρα. Και σ΄ άφησα να διαλέξεις μόνη το όργανο. Εσύ τότε πήρες το ντέφι και το κτυπούσες κατά βούληση. ΄Ετσι από μόνη σου πέρασες σε πανηγυριώτικη κομπανία σκυλάδικων ακουσμάτων. Γνωστών σου ασμάτων από την παιδεία σου και από τα παιδικά σου χρόνια. Με μεταχειρίστηκες αργότερα σαν μεταφορικό μέσο. Κάτι σαν αεροπλάνο. Απλώς για να πας εκεί που ήθελες, πράγμα πολύ επικίνδυνο. Γιατί δεν ήξερες ούτε τη λειτουργία του, ούτε το χειρισμό του. Το λάθος μου είναι ότι σ΄ άφησα να πατάς τα κουμπιά της ψυχής μου όπως και όποτε ήθελες. Νόμιζα ότι έπαιζες. Δεν ήξερα ότι δοκίμαζες έτσι, ώστε στην κατάλληλη στιγμή να πατήσεις το κουμπί που θα πονούσε περισσότερο. Δεν μετανιώνω. Δεν μετανιώνει κανείς για τ΄ ότι αγόρασε ροδάκινα που ήταν σάπια. Λυπάμαι μόνο γιατί η τιμή ήταν πολύ μεγαλύτερη. Τα λάθη πληρώνονται, σωστά το είπες κάποτε. Εγώ έχω μάθει να πληρώνω κάθε φορά που μου ΄ρχεται ο λογαριασμός. Ίσως εκεί κρύβεται ένα μέρος της μεγαλοσύνης μου, σε σχέση με σένα. Πάντα πληρώνω και πάντα εισπράττω ένα υπόλοιπο των δεδουλευμένων. Επαναλαμβάνεις συχνά, άλλοτε για να με τιμωρήσεις κι άλλοτε για να ανεβάσεις την αξία σου ότι : “Ξέρεις ποιους μπορούσα να έχω εγώ εάν ήθελα, ξέρεις πόσοι με ήθελαν και άλλα παρεμφερή”. Όμως πλανάσαι αν νομίζεις ότι εσύ είσαι όλα. Αν μπορούσες ν΄ αντιληφθείς τότε τι διαφορετικό ήχο είχαν τα λόγια σου στ΄ αυτιά μου και τι μεγάλη διάσταση έπαιρναν μέσα στο μυαλό μου, δεν θα είχες πει ποτέ ούτε λέξη. Μεταχειριζόσουνα διάφορες λέξεις κατά καιρούς προφανώς τις άκουγες από το λύκειο που πήγαινες τα τρία τελευταία χρόνια, παρόλο μου είπες ψέματα πως σου έλλειπε ένας μόνο χρόνος για να πάρεις το απολυτήριο του Λυκείου. Τρία χρόνια σε στηρίζω να κάνεις αυτό που σ΄ ευχαριστεί και από τις 18.00 έως τις 23.00 καθημερινά και σχεδόν όλα τα πρωινά με ιδιαίτερα μαθήματα, στο σπίτι ή έξω απ΄ αυτό. Το Πάσχα τα Χριστούγεννα στον Καναδά για ένα μήνα κ.λ.π. Αυτές τις λέξεις όμως τις τοποθετούσες έτσι στις προτάσεις σου ώστε να μοιάζουν με προσωπικές αντωνυμίες. Βέβαια δεν ήξερες, ούτε έμαθες ποτέ το νόημά τους, αλλά ούτε και την λεκτική τους αξία. Τις έβαλες σαν σκιάχτρο σε χωράφι σαν κι αυτά που λες πως νοίκιασες αφού πήρες την απόφαση μόνη σου όπως πάντα για να παραπλανήσεις. Και ομολογώ ότι αρκετές φορές τα κατάφερες. Όταν σε πρωτογνώρισα σε ρώτησα τι σ΄ αρέσει από εμένα και τι θα ήθελες περισσότερο. Μου απάντησες επιστρατεύοντας όλη την ευφυΐα. Τα μάτια σου και το μυαλό σου. Όμως δεν ήξερες ότι για να συλλάβεις ένα μυαλό χρειάζεται ένα εξ ίσου δυνατό μυαλό. Και ότι είναι το ίδιο άχρηστο να συλλάβεις το ήμισυ μιας ιδέας με το να μην την καταλάβεις καθόλου। Ταξίδευα με τρένο τούρμπο που έτρεχε πάνω από 200 χιλιόμετρα την ώρα όταν θέλησες να έρθεις μαζί μου. Εγώ τότε σ΄ έβαλα πλάι μου συνεπιβάτη λέγοντας σου πως έχω μια σχέση που τελειώνει και σου είπα άπειρες φορές να κρατιέσαι από μένα. Δυστυχώς ο εγωισμός σου δεν σ΄ άφησε. Έτσι σε κάθε στροφή σε κρατούσα εγώ. Σ΄ αυτή εδώ τη στροφή όμως, όχι εσκεμμένα, αλλά από αμέλεια δεν σε πρόσεξα. Εσύ εκσφενδονίστηκες μέτρα μακριά. Λυπάμαι, δεν μπορώ να σταματήσω το τρένο. Δεν θέλω να δω που έπεσες. Αν έπεσες σε πέτρες ή σε λάσπες. Δεν θέλω να δω πόσο πολύ κτύπησες. Όχι για σένα, αλλά για μένα. Για να μη πονέσω περισσότερο, όχι συναισθηματικά, αλλά και βιολογικά γιατί τώρα τελευταία επιτίθεσαι και χειροδικείς με χέρια και με πόδια εναντίον μου. Μου αρκεί το ότι ζεις. Και θα ήθελα να δω με τι όχημα θα συνεχίσεις τη ζωή σου, και με ποιους συνεπιβάτες. Θα ήθελα να το ξέρω ίσως για να σε βοηθήσω αν χρειασθεί. Είμαι όμως σίγουρος ότι δεν θα είναι ένα άλλο Τούρμπο. Γιατί ξέρω ότι δεν περνά άλλο τέτοιο τρένο. Εγώ θα συνεχίσω την πορεία μου παραλαμβάνοντας στην διαδρομή τους φίλους μου. Τους παλιούς τους παντοτινούς φίλους. Που μπορεί να στεναχώρησα αλλά είμαι σίγουρος ότι τους προφύλαξα από την πίκρα. Όσο σίγουρος είμαι ότι θα τους πονούσα, τόσο σίγουρος είμαι πως θα τους ξαναβρώ. Είναι κάπου εκεί μπροστά και με περιμένουν. Κάποιες φορές έπρεπε να δικαιολογηθείς για την αμελή και απρεπή στάση σου και τηλεφωνούσες, έβαζες μπροστά στο δικό μου πρόβλημα ένα άλλο ίσως μεγαλύτερο, το πρόβλημα σου για επιβίωση. Χτυπούσες βέβαια τον Γολιάθ με σφεντόνα. Η πείρα σου περιορίζεται στα σύνορα του μικρού χωραφιού σου στο κόσμο που έζησες, αν ποτέ έζησες; . Η έλλειψη φαντασίας μαυρίζει σαν φούμο τα γυαλιά σου και δυστυχώς για σένα δεν βλέπεις παρά μόνο τη φωτιά. Ενώ θα μπορούσες να δεις την πηγή που είχες μέσα στο χωράφι. Και ν΄ άφηνες να τρέξει νερό άφθονο και καθαρό. Και να σβήσει τη φωτιά και να ποτίσει το χώμα και να θρέψει καινούργιους βλαστούς. ΄Ετσι θα ‘χες συγκομιδή μεγάλη για τα υπόλοιπα χρόνια. Εσύ όμως, τι λάθος, έφραξες με την πλάτη σου στην πηγή. Και ενώ εκείνη θα αναβλύσει με ορμή σ΄ άλλα χωράφια, εσύ θα κάθεσαι στη μέση της καμένης γης κοιτώντας μόνο τη μαύρη στάχτη. Και ποτέ, μα ποτέ, δεν θα μπορέσεις να κάνεις ούτε βήμα από κείνο το κέντρο. Δεν θα μπορέσεις ποτέ να δρασκελήσεις το φράκτη σου. Γιατί δυστυχώς για σένα η στάχτη θα καίει τις πατούσες σου και το εγώ σου θα σε μπήζει σα πάσσαλο όλο και πιο βαθιά μέσα στο χώμα. Μιλώ συνέχεια για τον εγωισμό σου και ίσως να νομίσεις ότι ξεχνώ τον δικό μου εγωισμό. Όχι, γνωρίζω ότι έχω μεγάλο, έστω μεγαλύτερο εγωισμό από σένα. Με μια μόνο διαπίστωση. Ο δικός σου εγωισμός είναι φονιάς κατά του εαυτού σου και των γύρω σου. Ενώ ο δικός μου μετατρέπεται σε δημιουργία και προσφορά. Αυτός ο εγωισμός είχε την δύναμη να σ΄ αγαπήσει, να σε πάει στην εκκλησία να παραβλέψει τα οικογενειακά σας προβλήματα επικοινωνίας, κατανόησης και κληρονομικότητας υγείας. Είχε το θάρρος να το φωνάξει και την ειλικρίνεια να γράψει αυτές τις γραμμές. Τις οποίες δε θα ήθελα ποτέ να διαβάσεις. Όχι για το ότι δεν θα καταλάβεις, αλλά γιατί μ΄ αυτές θα θρέψεις τον εγωισμό σου. ΄Εναν εγωισμό παμφάγο που θρέφεται μ΄ οτιδήποτε του δοθεί και προπάντων με συναισθήματα. Σκέψου όταν δεν σου δίνεται πια τροφή, τι τύχη θα έχεις εσύ; ΄Επαιρνες πολλά αρχικά και πάντα ζητούσες περισσότερα, τι θα τα έκανες τόσα πολλά που έπαιρνες από μένα. Όμως, ούτε καν την απληστία σου δεν φόρτωσες μ΄ αυτά. Απλώς δεν ήξερες τι είχες και τι έπαιρνες. ΄Ημουν για σένα ένα κινέζικο βάζο στα χέρια ενός παιδιού. Απλώς του ήταν προσιτό να το πάρει στα χέρια. Κανείς δεν του το ΄δωσε και δεν ήξερε τι να κάνει μ΄ αυτό. Η στοργή της οικογένειας, η συμβίωση με ΄Ανδρα και το χάρισμα, του να είσαι γυναίκα στα αφαίρεσε ο πλάστης, απλά επειδή ο ναρκισσισμός σου σε τύφλωσε και σε οδήγησε σε καταστροφική υπερπροστασία του παιδιού σου. Σ΄ εμένα βρήκες το υποκατάστατο που σου έλλειψε με την απομάκρυνση σου από το παιδί σου. Με αντιμετώπισες με “μητρική κουραστική αγάπη” και νουθεσία σαν να είχες το παιδί σου που πάντα σου λείπει! Κρίμα γιατί τον άνδρα ποτέ δεν μπόρεσες να το αγαπήσεις, και δεν ασχολήθηκες να τον γνωρίσεις, όπως και τον έρωτα….. μόνον να τον ανταγωνιστής κατάφερες και με λάθος τρόπο.Πάντα κυνηγάς τα όνειρα σου,μόλις τα φθάσεις δεν το πιστεύεις πως είναι αληθηνά και ζητώντας διαρκώς επιβεβαιώσεις πως είναι αλήθεια, τα όνειρα χάνονται για πάντα και ξανακοιμάσε αμέσως για να δείς το επόμενο. Όταν έφυγες (αν έφυγες ποτέ. Αν μπορείς ποτέ να φύγεις) αισθάνθηκα να κλονίζομαι. Όμως λάθος εκτίμηση για τον εαυτό μου. ‘Εκανα τότε στροφή 90 μοιρών και βρέθηκα ακριβώς στο άλλο άκρο. Η προσφορά μου περιορίστηκε στα απολύτως απαραίτητα, γιατί κάθε παροχή μου υλική, συναισθηματική, μικρή ή μεγάλη εκμηδενίζονταν και απαξιωνότανε προκλητικά. Ο Σεβασμός, ο θαυμασμός ο καλός λόγος το συζυγικό χάδι άγνωστα για σένα. Τι παράξενη φύση ο άνθρωπος, να θέλει συνέχεια να καταπονεί τον εαυτό του. Τι κακή μεταχείριση των συναισθημάτων του και του χρόνου. Τι μαζοχιστική ματαιοπονία. Εγώ ένας άνθρωπος τόσο δυνατός γιατί προτίμησα να δοκιμάσω κάτι που από την πρώτη μέρα κατάλαβα την απόσταση που μας χώριζε. Δεν μετάνιωσα γιατί αναθεώρησα πολλά πράγματα και τώρα δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου άλλη βλαβερή δοτικότητα.Ξέρω τις επαφές σου με τον πρώτο όροφο και ξέρω πως το μίσος μιας άρρωστης μάννας που έθαψε την μοναχοκόρης της και τον γιό του άνδρα της θα είθελε να ξέρει το μυστικό που της κρατάγαμε εγώ και ο γιός μου ότι όλα στον καρκίνο της κόρης της γίνονται προληπτικά και οτι θα γίνει γρήγορα καλά. Αυτά όλα τα ξέρει με λεπτομέριες ο Νίκος που στην κηδεία τα είπε στο αδελφό της Καίτης ο οποίος μου ζήταγε συγνώμη για οτι δεν είξερε τους λόγους της σοβαρότητας της Καίτης. Η ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΔΕΝ ΣΕ ΑΦΗΣΑΝ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΗΣ ΠΩΣ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΗΣΟΥΝ ΕΣΥ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ. ΜΕ ΕΙΘΕΛΕΣ ΟΜΩΣ ΟΧΙ ΟΠΩΣ ΗΜΟΥΝ ΑΛΛΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΣΟΥ ΑΚΥΡΟΝΩΝΤΑΣ ΚΑΘΕ ΤΙ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΙΔΕΝΙΖΕΣ ΜΕ ΑΠΟΤΈΛΕΣΜΑ ΝΑ ΜΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ. ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΑΤΥΧΗ ΜΑΙΡΗ. ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΩΡΩ ΕΞΥΠΝΗ. ΣΕ ΘΕΩΡΩ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΑΡΡΩΣΤΗ ΠΟΥ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΡΙΤΟΣ ΕΡΧΟΤΑΝ ΚΑΙ ΧΑΛΑΣΕ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΟΥ. ΓΙΑΤΙ ΟΥΤΕ ΕΚΕΙ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΘΕΙΣ ΠΩΣ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΕΙΝΑΙ 100% ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΟ ΣΟΥ. ΑΓΑΠΗΘΗΚΑΜΕ ΜΕ ΛΑΘΟΣ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΒΓΑΛΑΜΕ ΤΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ ΠΟΥ ΚΡΥΒΑΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ.Καλό νέο πακέτο! Ι.Θ.Θ
Σύμφωνα με νέα έρευνα, η γκρίνια από το έτερον ήμισυ μπορεί να προκαλέσει ακόμα και καρδιακά προβλήματα, ενώ οι εντάσεις ανάμεσα σε ένα ζευγάρι μπορεί να επιφέρουν μέχρι και στηθάγχη। Η έρευνα από το Ινστιτούτο Κοπεγχάγης, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «Journal of Epidemiology and Community Health», μελέτησε 4.500 άνδρες και γυναίκες από τη Δανία που είχαν ξεπεράσει διάφορα καρδιακά προβλήματα. Οι ερευνητές, έπειτα από ερωτήσεις που έκαναν σε άνδρες και γυναίκες ηλικίας από 40 έως 50 ετών αναφορικά με την ποιότητα των σχέσεών τους, αλλά και τις απαιτήσεις των συντρόφων τους και πόσο συχνές ήταν οι διαφωνίες τους, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι υψηλές απαιτήσεις των συντρόφων αύξαναν κατά 4 φορές τον κίνδυνο εμφάνισης στηθάγχης. «Οι υπερβολικές απαιτήσεις και οι σοβαρές ανησυχίες από το έτερον ήμισυ είναι σημαντικός παράγοντας κινδύνου για την εμφάνιση στηθάγχης» επεσήμαναν οι ερευνητές.
