ξ α ν θ ο υ λ α...: Φεβρουαρίου 2013

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

Αλήθειες που πονάνε

Φρειδερίκος Βίλχελμ Νίτσε

Μερικές φορές οι άνθρωποι δεν θέλουν να ακούσουν την αλήθεια, γιατί δεν θέλουν να καταστρέψουν τις ψευδαισθήσεις τους.

Νέο τεστ αίματος για τους μύκητες «Κάντιντα»

Ένα νέο τεστ αίματος που μπορεί να διαγνώσει τυχόν μόλυνση από μύκητες τύπου «Κάντιντα» (Candida) μέσα σε λίγες μόνο ώρες ανέπτυξαν Έλληνες και Αμερικανοί επιστήμονες στις ΗΠΑ.

Η νέα διαγνωστική μέθοδος μπορεί να συντομεύσει σημαντικά τον χρόνο που χρειάζονται οι γιατροί για να ανιχνεύσουν τις συχνές μολύνσεις από τον εν λόγω μικροοργανισμό.

Ο καθηγητής Ελευθέριος Μυλωνάκης (επικεφαλής από πέρυσι του Τμήματος Λοιμωδών Νόσων της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Μπράουν), η Θεοδώρα Αναγνώστου (συνεργάτις του στο ίδιο πανεπιστήμιο) καθώς και Αμερικανοί συνάδελφοί τους, με επικεφαλής τον Τόμας Λόουερι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό

«Science Translational Medicine», ανέπτυξαν ένα τεστ που σε σύντομο χρόνο ανιχνεύει το DNA πέντε από τα πιο κοινά είδη μυκήτων Candida.

Το τεστ βασίζεται στην τεχνολογία της μαγνητικής αντήχησης, μέσω της οποίας απομακρύνεται ο «θόρυβος» από άλλα βιολογικά μόρια στο αίμα και έτσι γίνεται ευκολότερος ο εντοπισμός των μυκήτων. Οι δοκιμές σε έναν μικρό αριθμό ασθενών έδειξαν ότι το τεστ έχει μεγάλη ακρίβεια διάγνωσης των μυκήτων.

Πολλά είδη Candida «φιλοξενούνται» στους ανθρώπους και το πιο κοινό από αυτά είναι το Candida albicans, το οποίο ευθύνεται – μεταξύ άλλων – για συχνές κολπικές και στοματικές μολύνσεις. Πιο σοβαρές μολύνσεις προκαλούνται, όταν ο μύκητας εισέρχεται στο αίμα, κάτι που συχνά συμβαίνει στα νοσοκομεία, π.χ. μέσω των καθετήρων και άλλων ιατρικών συσκευών.

Η ανίχνευση του μύκητα Candida στο αίμα είναι δύσκολη, καθώς θα πρέπει να ανιχνευθούν λιγοστά κύτταρα του συγκεκριμένου μικροοργανισμού ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλα. Η σημερινή διαγνωστική μέθοδος παίρνει μέρες, γι’ αυτό το νέο τεστ, που είναι πολύ πιο σύντομο, αναμένεται να διευκολύνει σημαντικά τους γιατρούς και τους ασθενείς.

Ο Ελευθέριος Μυλωνάκης σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου πήρε και το διδακτορικό του το 1994. Αφού εργάστηκε στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», συνέχισε την καριέρα του στις ΗΠΑ, όπου διετέλεσε – μεταξύ άλλων – καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ έως το 2012. http://www.zougla.gr /www.schizas.com

Δεν θα τα μάθεις ποτέ

Τα είπε ο Σεφέρης

Πριν Μιλήσεις, Άκου.
Πριν Γράψεις, Σκέψου.
Πριν Πληγώσεις, Νιώσε.
Πριν Μισήσεις, Αγάπησε.
Πριν τα Παρατήσεις, Προσπάθησε. Μα Πριν Πεθάνεις, ΖΗΣΕΕΕΕ!

Τα είπε το Κουτσάβι

Κι όμως προσπάθησα πολύ, Κι όμως σε ανέχτηκα, Κι όμως σε σπούδασα, Κι όμως σε προίκισα, Κι όμως σε φρόντισα, Κι όμως μοιράσθηκα τα πάντα , Κι όμως με πόνεσες, με πίκρανες πολύ με αποδείξεις, Κι όμως εγώ αργά κατάλαβα, οι Νάρκισσοι ποτέ δεν αγαπούν κανένα, Α, Μα κάτι ξέχασα ... ΣΥΓΝΩΜΗ, Πως οι νεκροί.... ΔΕΝ ΝΟΙΩΘΟΥΝ!

Και εγώ σε γνώρισα νεκρή. Τι κι αν πάλεψα πολύ με όλους τους τρόπους πούξερα, δεν μπόρεσα να σ΄αναστήσω! Απλά δεν ήμουνα Θεός, για να σε φτιάξω αυτό που δεν θα γίνης ποτέ σου .... δηλαδή Γυναίκα! Κρίμα γιατί γενήθηκες απο γονείς, που σε ήθελαν νάσε Αγόρι. ΄Ετσι σε κατέστρεψαν για πάντα, ψυχικά παιδικά σου τράυματα.Τα πήρες μαζί σου στον τάφο που βρίσκεσαι.-

Το φιλί που δεν ......

Γεύση φιλιού σε εικόνα από γυαλί.

τα γενναία θηλυκά χρόνια χώρεσαν σε μερικές βαλίτσες

τα βιβλία, οι φωτογραφίες με τις κοινές αφιερώσεις

σε μερικά χαρτόκουτα.

Τα καρποφόρα αγγίγματα ψίχουλα

σε λινό τραπεζομάντιλο.

Η γυναίκα του σπιτιού ανυποψίαστη

τα τίναξε στα πουλιά του κήπου.

Το καραβάκι στις φλέβες

με νοτισμένα τα πανιά του

είχε καιρό να ταξιδέψει.

Οι μεταξωτές μέρες

αρνήθηκαν να αποτελέσουν μέρος της οικοσκευής.

Προσχώρησαν στο δάσος με τις κουμαριές.

Μείνε λίγο ακόμα γυμνή

μισή στη βροχή,μισή στη θάλασσα,

ώσπου να θρέψουν τα καινούργια φτερά.

Τα συρματόσχοινα του ανελκυστήρα γρυλίζουν

Μην κατέβεις, φεύγεις αργότερα.

Αν αγαπάς κάτι !!!

Αν αγαπάς κάτι............ άστο ελεύθερο.

Αν επιστρέψει, θα είναι δικό σου για πάντα...

Αν δεν επιστρέψει, δεν ήταν ποτέ δικό σου....

Αλλά....

Αν κάθεται στο σαλόνι σου, χρησιμοποιεί το τηλεκοντρόλ σου,

ανακατώνει τα πράγματά σου, τρώει το φαγητό σου,

μιλάει στο τηλέφωνό σου, δανείζεται το αυτοκίνητό σου,

παίρνει τα λεφτά σου

και δε φαίνεται να συνειδητοποιεί πως το έχεις αφήσει ελεύθερο,

τότε... προφανώς

είτε το έχεις παντρευτεί

είτε το έχεις γεννήσει!

Μέτρησα τα χρόνια μου

Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, χωρίς (εξαγορά); πως υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα...Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες ζητώντας την γνώμη μου, συνδικαλιστικές εκλογικές αναμετρήσεις και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.

Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει. Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες, Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί. Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους. Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους. Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα περιεχόμενο... μετά βίας για την επικεφαλίδα. Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται... Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα... Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση. Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους. Που δεν επαίρονται για το θρίαμβο τους. Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους. Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια. Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή. Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων. Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή, Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει. Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν... Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ' όσες έχω ήδη φάει, Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδηση μου και τους αγαπημένους μου. Το “απανέμι” που επέλεξα να ζω με αγκάλιασε όπως η θάλασσα χαδεύει – προστατεύει αυτούς που αγαπά, με περισσή φροντίδα αγάπη και στοργή. Δεν νιώθω μόνος, μα με παρέα. Στα ταξίδια του μυαλού μου φέρνω στην σκέψη μου το άλλο μου μισό που είναι δίπλα μου, αφέντης και προστάτης μου, απ΄ τους κακούς τους μάγους της φυλής μου, τους προφήτες που οργισμένοι στέκονται να με μαδήσουν να με γδάρουν, και να με πάρουν σ΄ άλλους κόσμους μακρινούς που αρνήθηκα πεισματικά να ζήσω. Παντοτινός μοναχικός ταξιδευτής, ξέγνοιαστος καβαλάρης που ίσως πίκρανα πολλούς χωρίς να το θελήσω. Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ..."

Αξίζει να αναλογιστούμε τους κόσμους που έχουμε δημιουργήσει, τόσο αυτούς που κρύβουμε μέσα μας όσο και αυτούς στους οποίους διαβιούμε, να κοιτάξουμε τριγύρω μας και να ξεκινήσουμε απ' την αρχή, προσφέροντας στους εαυτούς μας και στους διπλανούς μας το καλύτερο, χωρίς ιδιοτέλεια, με γνώμονα το κοινό καλό, αφήνοντας στην άκρη τις μικρότητες και τις μικροψυχίες της εφήμερης δόξας και του πονηρού πλουτισμού,

Η κοινωνία μας είμαστε εμείς και εφόσον αγαπήσουμε και αναδείξουμε τον πλούτο της ψυχής μας τότε θα εξασφαλίσουμε και την ομορφιά στις ζωές μας και στις μικρές μας κοινωνίες. Οραματίζομαι έναν άλλο κόσμο, φτιασμένο για τα παιδιά μας με διαφορετική στόφα και άλλα υλικά οικοδομής, εκείνα των προγόνων μας που ήταν πράγματι σοφοί. Ουτοπία ; 31.08.2011

ξ α ν θ ο υ λ α...

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

Αλήθειες που πονάνε

Αναγνώστες

Lio

Ενα παιδί μετράει τ΄άστρα (Μεν.Λουντέμης)

Διαχρονικη Αλήθεια

Πληροφορίες

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Μ' αρέσουν και τα βλέπω

Φιλικά και χρησιμα

Ναρκισος και Ναρκισισμός

Καμινι

Η Αφροδιτη της Μηλου

Μηλος

Συμη τρώγοντας το μέλι απο το βάζο!

τα λουλούδια ξεράθηκαν

Μελινα

Μελινας μπυρα

Η Μελίνα μεγαλώνει σωστά

Παίζοντας με βότσαλα

Μελίνα

Η Μελίνα εχει αδελφή

Μια γωνιά στον "παράδεισο" Μπαλκόνι με θέα

The man & the boat

Ακους ? ή ψάχνεσαι για να αποδείξεις πως μπορείς ;

Το νυφικό με τις πέρλες

Η έκπληξη μετά το γάμο

Νέο τεστ αίματος για τους μύκητες «Κάντιντα»

Παραδοσιακό Υδραικό Αρχοντικό

newcorner

newlife

Καμινι Ύδρα

bedroom

newstyl

Τραπζαρία ισογείου απο καρυδιά

Βιανέικος παλαιός καναπές και καρέκλες

Το τζακι στο ισόγειο

Γραφείο και Τζάκι στον πρώτο όροφο

Βλυχός Υδρα

Χαιδάρι

Χιόνια στο Χαιδάρι

Δεν θα τα μάθεις ποτέ

Shirley Bassey - I Who Have Nothing

Να ζεις, ν' αγαπάς και να μαθαίνεις...

13 λόγοι για να ζεις... - Gabriel Garcia Marquez (HD)

Ναρκισσισμός Αγιάτρευτη αρρώστια

Το αυτοκαταστροφικό κάρμα

leonard cohen at hydra

Το φιλί που δεν ......

Αν αγαπάς κάτι !!!

Μια μεγάλη αλήθεια

Μέτρησα τα χρόνια μου